Klaus Mäkelä dirigeert Bruckners machtige Achtste symfonie bij het Concertgebouworkest.
Over dit concert
Klaus Mäkelä stapt in de machtige Bruckner-traditie van het Concertgebouworkest. De diepgelovige Anton Bruckner eerde God met grootse muzikale kathedralen. De Achtste symfonie is een perfect voorbeeld: een monumentaal bouwwerk, en een enerverende reis van het donker naar het licht. De wereld van de Achtste symfonie is beurtelings complex, lieflijk, vredig en turbulent – Bruckner nodigt je uit, neemt je mee en laat je niet meer los.
Het lange beginthema van het eerste deel bevat ook de kiemen voor de andere twee thema’s. In de Finale bereikt Bruckner uiteindelijk een grootse climax van de symfonie als hij vier thema’s uit verschillende delen laat samenkomen. De componist vond zijn Achtste ‘een mysterie’.
Op 2 oktober 1920 verzorgde het Concertgebouworkest de Nederlandse première. In een van de dagbladen werd de uitvoering ‘allerschitterendst’ genoemd; in een ander constateerde de recensent ‘dat vele bezoekers’ vóór de finale de zaal verlieten. De tijd was nog niet rijp voor Bruckner. Pas in de jaren vijftig werd het Concertgebouworkest echt een Bruckner-orkest.
Bruckner nodigt je uit, neemt je mee en laat je niet meer los.
