Een filosofisch programma met Sjostakovitsj’ Vijftiende symfonie en muziek van Anna Thorvaldsdottir en Ennio Morricone.
Over dit concert
De Vijftiende symfonie van Dmitri Sjostakovitsj is misschien wel de meest raadselachtige symfonie van de twintigste eeuw. De componist zoekt naar zijn (en onze) verhouding tot het muzikale verleden: hij citeert voorgangers als Rossini en Wagner, maar ook zichzelf. Die citaten roepen diepe muzikaal-filosofische vragen op: waar komt het allemaal vandaan, hoe ver zijn we gekomen, en waar moet het allemaal naartoe? Het kale, verstervende einde is een van de meest aangrijpende passages in het symfonisch repertoire, geschreven toen de 65-jarige hartpatiënt Sjostakovitsj wist dat zijn einde nabij was.
Een bijzondere rol in de symfonie is weggelegd voor de uitgebreide sectie slagwerk. Dat belooft wat voor de uitvoering onder leiding van Santtu-Matias Rouvali, zelf oorspronkelijk slagwerker. Over slagwerk gesproken: in het trompetconcert Ut van Ennio Morricone wordt Omar Tomasoni’s virtuoze trompetpartij ondersteund door pauken. De altijd innovatieve IJslandse Anna Thorvaldsdottir onderzoekt met buitenaardse klanken hoe het zou zijn om in een zwart gat te vallen - het onbekende in.
Het kale, verstervende einde is een van de meest aangrijpende passages in het symfonisch repertoire.
